मुलुकले डाकेको छ (तिलक मल्ल)

(कविता)

फर्कौ भो स्वदेशमा अब त मुलुकले डाकेको छ

कालो बादल फाटेर सुनौला घाम लागेको छ

नयां नेपालको पुनर्निर्माणमा मेचीकाली जागेको छ

यस घडिमा देशले हाम्रो पनि भूमिका मागेको छ ।।

l

अर्काको बाच्छो चाटी मुखभरि रौं भर्नलाई हामी

खर्चेर पसिना जीवनभर पर्राईभूमिमा नबसौं दास बनि

जन्म्यो जुन धर्तीमा उत्तम छ त्यहीं मर्नलाई पनि

बेला आएको छ नेपाली हुं भनि केही गर्नलाई पनि ।।

l

एकजुर्टभई मिलिजुली हातेमालोले उठाऔं हिमाललाई

उठौं जागौं सिकेका सीपले सिंगारौं हाम्रै नेपाललाई

जबसम्म पाखुरा बलिष्ठ छन् तबसम्म मेशीनसरी कजाई

धपाउंछन पराईले लखतरान परी थाकेपछि थोत्रो बनाई ।।

l

बल्लतल्ल ब्यूंतेकीछिन् नेपाल आमा लामो शल्यक्रियापछि

नुनिलो आंशुलिई हाम्रै बाटो हेदैं होलिन् पिंढीको डिलमा बसी

हंसिलो मुहार बन्दैन उनको लाठेछोराहरु हरिया डलरमा फसी

को जान्दछ र ? फेरि पनि मूर्छ नहोलिन् भनि गोमनसांपले डसी ।।

l

हे देशका तन्नेरी हो बेला यही हो ध्यान मुलुकतिर जाग्ने

माटोका लागि केही त गरौं भनि छातिमा हात राख्ने

हाम्रो घर भांडियो भनि कति दिन मुग्लानतिर भाग्ने

आफ़्नो घर सम्हाल्नलाई पनि कहिलेसम्म अरुको मुख ताक्ने ।।।