“गिजान बारियाङ म्हे लग्डीसा !” (गणेश ठाडा)

(मगर भाषाको कविता)

गिजान बारियाङ म्हे लग्डिसा

ढेम्लाक ,

म्हाक्लाक,

वार्लाक,

पार्लाक …………….

जोम्छै … जोम्छै ।

बारीयो छेऊलाक सरिस्नन ले !

वारियो डिलाङ ग्वाजौ मिम लेया,

ङौ मनाङ “आइया” डेनाङ लेखा सेया,

भर्कि पाच ग्वाजौ मिजा,

विचरा जोम्हा अऔला !-

होच् वोई – मोई …… इष्ट मित्र,

राप्मन ले आउला …

छट्पटस्च्यै .. ! वौल्हस्च्यै …!

तर सुकि चिन्ता –

डढेलो च आखिरी डढेलो न आले …!

होच्यौ हि दोष !-

मेनो खेरेप जे ताहृ्राले, सिकाक्ले …!

होस्की हि छ्यान – होच्यै कुच्यौ र मन किकाक्ले .!!!

ङोस्निन सिकारी कान्छ की,

होस्को च ढलिङ न माराङले !

नाकोकी थाहा ले हिजै …-

होसै सिक्च ग्वाजौ मिजा ज्याकी डिन्ल्हे !

अरुए डाच गिजानो म्हे गुप्की डिन्ल्हे !!

अनि,

सिकारो नीसाना सेम्हजा डुप्की डिन्छ वाला ले !!!

गिजान वारियाङ म्हे लग्डीसा,

लाङघालीको पटट् अतास्नले

ही-ही सिक्ङ भ्या ङोस्की हातास्ने

“इच्यै” लाङघा न सिकाक्की हृ्योक्ले !

तर

रमित्या कान्छाकी ङोस्नीट,

ऊ पारी “ल्हुङाङ” डुम ङूमले

सिक आले या घेरेस पछाड्लाक सुम्हले !

होस्की थाहा ले ः

ङुच ङौ ल्हुङ माजोम्ल्हे !

जोम्न्हाङ कुच्यौ र इम सम्ह हो कुच्यौ र इम जोम्ह हि छान्ले –

गिजान वारियाङ म्हे लग्डीसा ,

काट डुल वादरको म्हाका वगरलाक खन न ले ! काट हुल गिद्दको देनाम र्सघआङ भननले !

काट हुल काकाकल पारी जंगलाङ्ग च्याक्ङनले !

ङा की सेले -ङौ मनाङ लग्डीस्ने)

इकुरीके डढेलो लैडिच भर्नि पामनले !

तथ्य पत्ता लैडिम वाहिरी राक्की पामन ले !

म्हे साट्की नामास आर्धामनले !

ल्यास्यो र धन्यवाद् !

– हाल: चीन

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *